روز خيلي بدي بود، هر چه دعا كرديم فايده‌اي نداشت، انگار دل خدا براي بنده پاكش تنگ شده بود، چشمهايم درد مي‌كرد اما اشك همچنان راهش را ادامه مي‌داد.
اشك من خيلي شور بود مانند شوري كه امام بر پا كرد، هيچ كس نمي‌توانست خودش باشد همه ما در روح بزرگ امام گم شده بوديم و به جاي پيدا كردن خود فقط گريه مي‌كرديم.
جنگ تازه تمام شده بود، بسيج مردمي به معناي دقيق كلمه از مرز و بوم ايران حفاظت مي‌كرد، مردم مي‌كوشيدند از كشاورزي گرفته تا راه‌ها و صنعت را توسعه دهند، زخم كهنه ساليان بر پيكر مردم ايران از ظلم وستم پهلوي گرفته تا جنگ تحميلي مرحمي نداشت، مگر...
اين زخم عميق به همت بزرگمرد تاريخ معاصر(امام خميني(ره)) رو به بهبودي مي‌رفت، تلاش مستكبران براي وارد كردن ضربه بر پيكره نوپاي انقلاب ناكام مي‌ماند، مردم دست به دست هم با رهبري امام از ويران " ايران " مي‌ساختند.
سرود سازندگي در سراسر ايران خوانده مي‌شد، مردم خوشحال از ثمره انقلاب و جنگ تحميلي و بي‌خبر از قضاو قدر شاد مي‌زيستند، اما، آنروزها غم بيماري امام قلبها را مي‌خراشيد.
هيچكس فكرش را نمي‌كرد از همان لحظه كه صداي گوينده در راديو پيچيد، تاريخ ملتي از يتيمان را تجربه كرد.
ملت ايران همانطور كه در ۱۲بهمن ۵۷خندان به استقبال پدرشان مي‌رفتند اين بار سياهپوش و گريان، جانگدازترين بدرقه قرن را رقم مي‌زدند.
شكوه بدرقه به حدي بود كه حتي بالگرد خاكي حامل پيكر امام جاي فرود آمدن نداشت، عزاداران ديوانه‌وار بر سروصورت مي‌زدند، مردم بيقرار از تمام ايران خود را به پايتخت رسانده بودند تا با امام خويش وداع كنند.
خوب به ياد دارم هيچ گونه دستگاه دولتي مردم را براي اين امر آماده نكرده بود هر چه بود عشق بود و اخلاص، گويي عاشورايي ديگر در تاريخ ورق مي‌خورد، عاشورايي كه اين بار خميني كبير آن را ورق مي‌زد، چرا كه خيلي‌ها براي تشييع پيكر امام زير دست وپاي جمعيت به شهادت رسيدند و در راه عشق به امام از فداي جانشان هراسي نداشتند.
در قلبها غم بود و چشمها به هم دروغ نمي‌گفتند، عشقي كه امام خميني بر دل ايرانيان نهاد با گذشت زمان از يادها پاك نخواهد شد.
امروز، نوزدهمين سالگرد عروجش را به سوگ نشسته‌ايم و مردم بدون اينكه ذره‌اي از ارادتشان نسبت به امام كم شود هنوز عاشقانه در سالگرد بزرگ چهره قرن، به نزدش ميروند تا به او بگويند هنوز به آرمانهايش پايبندند.
حال پس از گذشت نوزده سال از آن روزگاران دفتر خاطراتم را ورق مي‌زنم، اشك را از زير عينكم پاك مي‌كنم، عينكي كه يادگار خرداد ۶۸است
